Ικανοποίηση, ελπίδα για το μέλλον με Καζάζη και... στοπ στη γκρίνια

Επιστροφή στη βροχερή Αθήνα που μοιάζει λίγο μελαγχολική, όσο και η επιστροφή στην… καθημερινότητα μετά το τέλος των υποχρεώσεων της Εθνικής στο Euro της Τουρκίας. Αυτή τη φορά σας γράφω από την Αθήνα, όπου ξεκουράζομαι πλέον και έχω περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου.

Προσωπικά νιώθω πολύ όμορφα μετά την εμπειρία που έζησα στη Σμύρνη. Ήταν το πρώτο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της καριέρας μου και συνδυασμό με την καλή εμφάνιση της Εθνικής, μπορώ να πω ότι είμαι ικανοποιημένος.

Μπορεί η 8η θέση να μην ακούγεται ως επιτυχία, όμως, αν συνυπολογίσουμε τα προβλήματα που είχαμε, την μικρή προετοιμασία, αλλά και το γεγονός ότι χάσαμε κάποια ματς στις λεπτομέρειες, τότε σίγουρα δεν πρέπει να νιώθουμε απογοητευμένοι.

Ακόμα και έτσι μπορούσαμε να είχαμε πετύχει το κάτι παραπάνω, αλλά από ένα σημείο και μετά χρειάζεσαι και λίγο τύχη. Επειδή με ρώτησαν για την άποψή μου σχετικά με τις ομάδες που προκρίθηκαν στα ημιτελικά, αυτό που πιστεύω είναι ότι Ρωσία και Βουλγαρία είναι στην καλύτερη κατάσταση. Η Γαλλία είναι καλή ομάδα, αλλά οι δύο πρώτες είναι το φαβορί και για το χρυσό.

Από την απόδοσή μου σε γενικές γραμμές είμαι ευχαριστημένος ακόμα και όταν αγωνίστηκα ως διαγώνιος ή ως ακραίος. Σίγουρα, ως κεντρικός είχα πιο σταθερό ρόλο, όμως, εμένα μου αρέσει να παίζω σε πολλές θέσεις. Ποιος προπονητής δεν θα ήθελε παίκτες – πολυεργαλεία; Επίσης, βλέπουμε ότι στα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου υπάρχουν παίκτες που παίζουν σε παραπάνω από μία θέσεις.

Για το μέλλον της Εθνικής, έχω να πω ότι είμαι πολύ αισιόδοξος και ελπίζω ότι η 8η θέση στο Ευρωπαϊκό θα είναι μόνο η αρχή. Μπορεί εγώ να ήμουν ο μοναδικός νέος παίκτης στο ρόστερ της ομάδας, αλλά θα ήθελα να δω και άλλους αθλητές της γενιάς μου να μπαίνουν δυναμικά στον βασικό κορμό. Πιστεύω ότι κάποιοι νέοι παίκτες μπορούν να προσφέρουν και έχουν θέση στην ομάδα.

Είναι, βέβαια, θέμα προπονητή και διοίκησης. Στο θέμα της τεχνικής ηγεσίας, η άποψή μου είναι ότι ο Δημήτρης Καζάζης πρέπει να παραμείνει στην Εθνική. Μπορεί να είναι νέος, αλλά πιστεύω ότι με το κοουτσάρισμα και τη συμπεριφορά του κέρδισε την εκτίμηση όλων των παικτών, ακόμα και των πιο παλιών. Είναι ένας πραγματικός κύριος και τον ευχαριστώ για τις ευκαιρίες που μου έδωσε και την εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Ελπίζω να τον δικαίωσα με την απόδοσή μου.

Επειδή γνωρίζω ότι όλοι θέλουν να μάθουν τι συνέβη στο επεισόδιο που δημιουργήθηκε στο ξενοδοχείο της Εθνικής και στο οποίο αναφέρθηκε ο Δημήτρης Καζάζης, θέλω να πω ότι εγώ δεν είμαι το κατάλληλο άτομο για να μιλήσει. Πρώτα απ’ όλα επειδή εγώ το έμαθα την τελευταία μέρα που βρισκόμασταν στη Σμύρνη.

Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι ο κ. Καζάζης δέχτηκε φραστική επίθεση από κάποιον εξωαγωνιστικό παράγοντα και δεν υπήρξε ποτέ αγωνιστικό πρόβλημα. Θεωρώ, λοιπόν, ότι έκανε πολύ καλά που το κράτησε για εκείνον και δεν ακούστηκε τίποτα μέχρι και την τελευταία ημέρα, αλλά και πάλι χωρίς να αναφέρει λεπτομέρειες.

Είναι, όμως, κρίμα να γίνεται μια τόσο σημαντική προσπάθεια από την ελληνική ομάδα και να βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι που δημιουργούν προβλήματα. Μακάρι όλοι μας ως Έλληνες να αποβάλλουμε αυτή την κακή συνήθεια να τρωγόμαστε. Πρέπει να σταματήσουν αυτές οι ενέργειες που βλάπτουν τις Εθνικές ομάδες.

«Δεν θα μας πάρει από κάτω»

Δυστυχώς αυτή τη φορά κάθομαι να σας γράψω τα νέα μου λίγο πικραμένος, αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός. Δεν μπορείς να κερδίζεις συνέχεια. Αν και θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει τη Γερμανία, πρέπει να παραδεχτώ ότι έπαιξαν καλύτερα και μας κέρδισαν δίκαια. Έχω σαν κανόνα στην καριέρα μου να παραδέχομαι την ανωτερότητα του αντιπάλου.

Από εκεί και πέρα, όμως, η ζωή συνεχίζεται και πρέπει να τα δώσουμε όλα στο επόμενο ματς με τη Γαλλία που κατά την άποψή μου είναι το πιο σημαντικό παιχνίδι για την Ελλάδα σε ολόκληρο το τουρνουά.

Το πρώτο που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή είναι ψυχολογική ενίσχυση γιατί όπως και να’ χει μετά από τρεις νίκες, μια ήττα ποτέ δεν σου κάθεται καλά.

Το κλίμα είναι λίγο βαρύ στο ξενοδοχείο και κυρίως μετά το ματς, αλλά θα βρούμε τρόπο να το ξεπεράσουμε και να μην μας πάρει από κάτω.

Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο που στέλνει τα μηνύματά του στο blog που δημιούργησα μέσω του in.gr και θέλω να απαντήσω σε κάποια σχόλια που κάνουν λόγο για μετάλλιο.

Ειλικρινά, θα είναι τεράστια επιτυχία εάν η Εθνική φτάσει στα μετάλλια. Αλλά ας είμαστε λίγο... μετρημένοι, γιατί όποιος γνωρίζει το επίπεδο του ευρωπαϊκού και του παγκοσμίου βόλεϊ, θα ξέρει ότι ο θρίαμβος του 1987 δεν μπορεί να επαναληφθεί έτσι εύκολα.

Κρατώ λοιπόν, τα σχόλιά σας ως μία ευχή και ελπίδα και σας ευχαριστώ και πάλι για την εμψύχωση!

«Θα τα δώσουμε όλα για αυτή την Εθνική»

Για άλλη μια φορά έχω τρομερή διάθεση να γράψω τα νέα μου από το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Τουρκίας. Μπορεί η νίκη επί της Σλοβενίας να μην άλλαξε κάτι στα δεδομένα και η πρόκρισή μας να ήταν γνωστή από το Σάββατο, όμως, προσωπικά αισθάνομαι πολύ ικανοποιημένος από την εικόνα της Εθνικής. Κάθε φορά που μπαίνω στο γήπεδο και ο προπονητής μου ζητάει να βοηθήσω αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι μέλος αυτής της ομάδας.

Θα το ξαναπώ γιατί μερικοί νομίζουν ότι είναι εύκολο. Ήρθαμε στην Τουρκία ως αουτσάιντερ στον Γ’ όμιλο, αλλά περάσαμε πρώτοι. Είχα γράψει και στο πρώτο μου μήνυμα ότι ελπίζω να κάνουμε εμείς την έκπληξη σε αυτή τη διοργάνωση και μέχρι τώρα νομίζω ότι πολλοί... ζηλεύουν την ομάδα μας.

Εύχομαι να μην μας ματιάσουν μόνο και να συνεχίσουμε έτσι και καλύτερα. Με τη βοήθεια του Θεού και τη δική μας προσπάθεια, όλα είναι δυνατά. Δεν ξέρω αυτή τη στιγμή, ακριβώς ποιοι θα είναι οι αντίπαλοι στον όμιλο Ε’ της Β’ φάσης, αλλά πιστεύω ότι μπορούμε να κοντράρουμε και τη Γαλλία και τη Γερμανία και την Τουρκία, ή όποια ομάδα βρεθεί μπροστά μας.

Το μόνο που θέλω πω σε όσους διαβάζουν το blog μου είναι ότι εγώ και οι συμπαίκτες μου θα κάνουμε τα πάντα για να φέρουμε την Εθνική όσο πιο ψηλά γίνεται. Μέχρι τώρα είχαμε λίγο άγχος γιατί ξεκινήσαμε καλά δεν θέλαμε να το χαλάσουμε. Τώρα, όμως, νομίζω ότι θα είμαστε λίγο πιο χαλαροί και ήρεμοι για να παίξουμε και ακόμα καλύτερα.

Μέχρι τώρα ήταν πολύ... γούρικη αυτή η συνεργασία με το in.gr και παράλληλα είναι η πρώτη φορά που δημιουργώ ένα blog επικοινωνίας με το κοινό. Ελπίζω να συνεχιστεί και η τύχη μας και να έχω συνέχεια να γράφω ευχάριστα πράγματα.

Το όνειρο συνεχίζεται…

Έχει περάσει αρκετή ώρα από το τέλος του αγώνα με τη Σλοβακία, αλλά τη στιγμή που γράφω για το in.gr αισθάνομαι ακόμα την ένταση του αγώνα. Ήταν ένα πολύ αγχώδες παιχνίδι που κρίθηκε στην ψυχή που δείξαμε.

Πάντως, η ικανοποίηση που μας έμεινε από τη δεύτερη νίκη είναι η καλύτερη ανταμοιβή. Νομίζω ότι ήταν καιρός το ελληνικό βόλεϊ να απασχολήσει και πάλι τον κόσμο με ευχάριστα νέα και να λάβει ξανά θετικά σχόλια.

Όλοι εδώ στη Σμύρνη πετάμε από τη χαρά μας από το ιδανικό ξεκίνημα και πλέον αισθανόμαστε όλο και πιο δυνατοί για το επόμενο βήμα. Δεν ξέρω ποιο μπορεί να είναι αυτό και το μόνο σίγουρο είναι ότι εμείς οι παίκτες κοιτάμε μόνο το επόμενο ματς και τίποτε άλλο. Δεν υπάρχει χρόνος για περαιτέρω αναλύσεις.

Το μόνο που λέμε μεταξύ μας είναι ότι αισθανόμαστε όμορφα που κάνουμε τους φίλους Έλληνες περήφανους. Το ελληνικό βόλεϊ χρειάζεται μια διάκριση και ελπίζω να είναι το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Τουρκίας που θα τη χαρίσει.

Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να πως ότι γενικώς όλα εδώ στη διοργάνωση κυλάνε άψογα (αν εξαιρέσουμε ίσως την πρεμιέρα, όπου σημειώθηκαν ορισμένα προβληματάκια) κατά τα άλλα, οι Τούρκοι είναι πολύ εξυπηρετικοί, οι εγκαταστάσεις και τα γήπεδα δείχνουν πολύ ωραία και ευχαριστιέσαι να παίζεις, ακόμα και στο λιγοστό κοινό, όπως ήταν στο ματς με τη Σλοβακία.

Πλέον, το ματς με τη Σλοβενία δεν έχει τόση μεγάλη αγωνιστική σημασία, αλλά για εμάς μετράει πολύ η εικόνα που θα παρουσιάσουμε.

Ελπίζω να έχουμε να μιλάμε αύριο και για άλλα ευχάριστα…

Η πρεμιέρα πέρασε από το όνειρο στην πραγματικότητα

Αν μου ζητούσε κανείς να περιγράψω πώς θα ήταν η ιδανική πρεμιέρα για μένα στο Eurovolley δεν θα μπορούσαν να την περιγράψω διαφορετικά από τον τρόπο που τελικά έγινε. Το 3-0 επί της Ισπανίας δεν ήταν μόνο μια νίκη, αλλά και μία τεράστια ψυχολογική ντόπα για τη συνέχεια.

Λίγη ώρα μετά το τέλος του αγώνα και ακόμα δεν είχα πιστέψει τι είχαμε πετύχει. Έμοιαζε με το όνειρο που έγινε, πραγματικότητα. Όλα τα παιδιά αισθανόμαστε υπέροχα, τα χαμόγελα και τα πειράγματα δίνουν και παίρνουν.

Επειδή, όμως, το επόμενο παιχνίδι με τη Σλοβακία είναι πολύ κοντά, προσπαθούμε παράλληλα να μετριάσουμε τη χαρά μας και να μείνουμε «προσγειωμένοι».

Πάντως, μία νίκη στην πρεμιέρα σου και μάλιστα με το «καθαρό» σκορ επί της Πρωταθλήτριας Ευρώπης σου φτιάχνει τη διάθεση και σε γεμίζει αυτοπεποίθηση.

Εγώ ήδη νιώθω πολύ πιο δυνατός και νομίζω ότι ο τραυματισμός μου δεν πρόκειται να με επηρεάσει καθόλου από εδώ και πέρα.

Το αποτέλεσμα αυτό ήταν το καλύτερο... γιατρικό που χρειαζόμουν. Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα έχω ελεύθερο χρόνο γιατί όλα κυλούν σε πολύ γρήγορους ρυθμούς, προπονούμαστε, πηγαίνουμε για φαγητό, ξεκουραζόμαστε, παίζουμε.

Ελπίζω και την επόμενη φορά που θα σας γράψω να έχω την ίδια διάθεση, δηλαδή να έχουμε κερδίσει και περισσότερο χρόνο για να σας μεταφέρω περισσότερες λεπτομέρειες.

Σας αφήνω προσωρινά...